ik had vandaag een moeilijk gesprek, althans dat dacht ik vorige week, gisteren, vanmorgen. enige tijd geleden hebben we een nieuwe collega gekregen, ambitieus, deskundig direct en duidelijk. de eerste kennismaking was al weer vele weken geleden, vluchtig en toch wel indrukwekkend. mijn omgeving heeft ook een mening over onze nieuwe collega en die was niet altijd positief. en beste lezers, hoe je het ook wendt of keert, die meningen hebben toch enige invloed op het beeld dat je opbouwt van iemand die je niet kent.
mijn motto en mijn advies is altijd, stel je oordeel uit, beter, heb geen oordeel. en beste lezers, soms is het ook goed naar je eigen advies te luisteren. dus gisteravond mijn (voor) oordelen opzij gezet en mijn beeld gewist. en zo kon ik ontspannen aan deze dag beginnen. en wat ook belangrijk was, dat was het uitspreken van wat ik echt wilde met dit gesprek, namelijk kennismaken. en dat bleek wederzijds.
en dat kennismaken gebeurde, beter dan ik had kunnen denken, intenser dan ik kon hopen en met een hoop positieve energie het gesprek afrondend. en weet je wat dan weer opmerkelijk is, hoewel we het allemaal wel weten, dan is de oorspronkelijke reden van het gesprek, de inhoud, een peulenschil, 10 minuten kostte het bespreken van de inhoud, en we zijn het eens.
dus met nog meer overtuigen deel ik met jullie, heb geen oordeel en wees streng tegen jezelf als je merkt dat je dat wel aan het opbouwen bent, zonder dat die ander er bij betrokken is. het levert zoveel mooie momenten op..
