Herken je dat? Iedereen om je heen wordt opeens nerveus, gaat rennen, wordt kortaf. Er broeit iets maar je weet niet wat. Eigenlijk voel je je buitengesloten want het schijnt heel belangrijk te zijn. Dat moet ook wel want iedereen is er toch mee bezig? En als je zo eens om je heen vraagt, 'wat is er dan' word je aangekeken alsof je van een andere planeet komt, 'weet je dat dan niet'? Langzaam wordt het duidelijker, de paniek heeft toegeslagen, Het rondvragen begint informatie op te leveren, 'het schijnt dat we moeten bezuinigen', 'Rob hoorde in de kantine dat........ en de directie is al twee dagen ondergedoken......... en de OR is ook niet te vinden....en......'.

En zo slaat de paniek toe. Zeker in deze tijd van onzekerheid en crisis is het belangrijk om vooral te vertrouwen op je eigen waarnemingen, om geruchten van feiten te onderscheiden, en bovenal om opkomend gevoel van 'meedoen' of 'angst' te accepteren als gevoelens die bij onzekerheid horen, Maak ze je eigen is mijn devies, Wees niet bang voor je gevoel, maar koester het als waardevolle en belangrijke signalen. Als je dat kunt en geaccepteerd hebt dat ze van waarde zijn, dan kun je naar bevestiging zoeken of de berichten ontzenuwen door het verzamelen van feiten. Door de acceptatie van je eigen gevoel, door het te koesteren en door er niet bang voor te zijn schep je innerlijke rust. Van daar uit heb je een stevig ankerpunt, kun je effectief handelen en kun je anderen helpen om te gaan met de 'paniek' die heerst.